در این ماه آیات قرآن روح و جان روزه داران را سیراب می کند؛
آنجا که می فرماید «والسماء بنیناها بِاَیدٍ وانّا لَمُوسَعُون». (و آسمان را به قدرت خود برافراشتیم، و بى‏گمان، ما [آسمان‏] گستریم).
یا آنجا که در وصف برج های برافراشته شده در آسمان می فرماید؛ «وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَیَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِینَ». (بی‌تردید ما در آسمان برج‌هایی قرار دادیم و آن را برای تماشاگران آراستیم).
خدایا، یا علی یا عظیم، یا غفور و یا رحیم، تو ربّ و پروردگار مایی، تو این ماه را بر شهور دیگر فضیلت بخشیدی، تو قرآن را در این ماه نازل کردی، و جَعَلتَ فِیهِ لَیلَهَ القَدرِ پس خودت بر من ترحّم کن، پس منِ ناچیز در مقابل خلقت عظیمت را توفیق ده تا به راهت برگردم، پس بر من منّت بنه و صراط مستقیمت را نشانم ده، پس مُنَّ عَلَیَّ بِفِکَاکِ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ.