روزهای زیبایی ست ؛ زبانم برای وصفش صغیر و کلامم تهی ست .

 به آسمان نگاه کن ، ملائک اند که از هفت آسمان ، برای بوسیدن قدم بندگیت بر سر سفره ی ضیافت معبود ، عبور کرده اند  .

آسمان ها و کهکشان ها و ستاره گان  و همه و همه را ، مسافتی به  درازای تمام زندگیت و همان عُمری که گفتی و فریاد زدی :

" الهی !  العفو .. "

را پُشت سر گذاشته اند ، تا به تو ، به تو بنده ی صالح و عاشقش ، بگویند :

" خوش آمدی به ضیافت معشوق "

اما انقضای تحقق آن تا به کی امتداد دارد ؟!  امروز ، فردا ، 1 هفته ، 1ماه یا شاید هم یکسال ؟!