روزي دروغ به حقيقت گفت :

خداوند متعال فرمود:

           یا ابا صالح المهدی (عج)

 امان از لحظه غفلت که شاهدم هستی

                صد ملک دل به نیم نظر می توان خرید

                                                خوبان در این معامله تقصیر می کنند

روزهای زیبایی ست ؛ زبانم برای وصفش صغیر و کلامم تهی ست .

 به آسمان نگاه کن ، ملائک اند که از هفت آسمان ، برای بوسیدن قدم بندگیت بر سر سفره ی ضیافت معبود ، عبور کرده اند  .

آسمان ها و کهکشان ها و ستاره گان  و همه و همه را ، مسافتی به  درازای تمام زندگیت و همان عُمری که گفتی و فریاد زدی :

" الهی !  العفو .. "

را پُشت سر گذاشته اند ، تا به تو ، به تو بنده ی صالح و عاشقش ، بگویند :

" خوش آمدی به ضیافت معشوق "

اما انقضای تحقق آن تا به کی امتداد دارد ؟!  امروز ، فردا ، 1 هفته ، 1ماه یا شاید هم یکسال ؟!

در این ماه آیات قرآن روح و جان روزه داران را سیراب می کند؛
آنجا که می فرماید «والسماء بنیناها بِاَیدٍ وانّا لَمُوسَعُون». (و آسمان را به قدرت خود برافراشتیم، و بى‏گمان، ما [آسمان‏] گستریم).
یا آنجا که در وصف برج های برافراشته شده در آسمان می فرماید؛ «وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَیَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِینَ». (بی‌تردید ما در آسمان برج‌هایی قرار دادیم و آن را برای تماشاگران آراستیم).
خدایا، یا علی یا عظیم، یا غفور و یا رحیم، تو ربّ و پروردگار مایی، تو این ماه را بر شهور دیگر فضیلت بخشیدی، تو قرآن را در این ماه نازل کردی، و جَعَلتَ فِیهِ لَیلَهَ القَدرِ پس خودت بر من ترحّم کن، پس منِ ناچیز در مقابل خلقت عظیمت را توفیق ده تا به راهت برگردم، پس بر من منّت بنه و صراط مستقیمت را نشانم ده، پس مُنَّ عَلَیَّ بِفِکَاکِ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ.